Les Pronoms personnels

Εμείς για να περιγράψουμε μια κάπως ζόρικη περίοδο της ζωής μας, λέμε: « είμαι σπίτι δουλειά-δουλεία σπίτι »! Oι Γάλλοι θα πουν « métro-boulot-dodo ». Γιατί πολλές φορές ξεκινάει η μέρα μας με ένα « Βιάζομαι,ντύνομαι και φεύγω »! Kαι… βάζουμε κατευθείαν το ρήμα. Στα γαλλικά όμως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά και για την ακρίβεια συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Γι'αυτό θα δούμε αμέσως τώρα τις προσωπικές αντωνυμίες, που συνοδεύουν ΠΑΝΤΑ το ρήμα που κλίνεται! Συντακτικά, είναι το υποκείμενο ενός ρήματος.

- Je (=εγώ) Pendant le cours je parle toujours en français. Στο μάθημα, μιλάω πάντα στα γαλλικά
- Tu (=εσύ) Tu vas au travail à pied ? Πας στη δουλειά με τα πόδια ;
- Il (=αυτός) Il travaille beaucoup Δουλεύει πολύ.
- Elle (=αυτή) Elle habite à Paris depuis deux ans. Κατοικεί στο Παρίσι εδώ και δυο χρόνια.
- On (=εμείς) On va au ciné ce soir? Πάμε σινεμά απόψε;
- Nous (=εμείς) Nous préférons les vacances à l'étranger. Προτιμάμε τις διακοπές στο εξωτερικό.
- Vous (=εσείς) Vous dînez souvent au resto ? Tρώτε συχνά στο εστιατόριο ;
- Ils (=αυτοί) Ils sont très gentils. Eίναι πολύ ευγενικοί.
- Elles (=αυτές) Elles sont assez bavardes. Eίναι αρκετά φλύαρες.
Κι όπως βλέπεις είναι τόσο ''διακριτικές'' που ούτε καν μεταφράζονται παρόλο που συνοδεύουν πάντα το ρήμα, όπως είπαμε.
Άρα όταν πω :
J'habite à Sofia εννοώ μένω/κατοικώ στη Σόφια.
Je parle deux langues étrangères σημαίνει μιλάω δυο ξένες γλώσσες.
και όχι εγώ, μένω/κατοικώ στη Σόφια ή εγώ, μιλάω δυο ξένες γλώσσες.
Αντίθετα,« Toniques » δηλαδή « τονικές,εμφατικές » είναι αυτές που χρησιμοποιούμε για να πούμε/ φωνάξουμε « εγώ, εσύ, αυτός, αυτή, εμείς εσείς, αυτοί ». Με αυτές δηλαδή δίνουμε έμφαση κι μια απ'τις χρήσεις τους είναι ότι μπαίνουν μπροστά από τις προσωπικές αντωνυμίες χωρίς να είναι υποχρεωτικό να τις συνοδεύουν πάντα. Μια βασική λοιπόν λειτουργία τους είναι για να δώσουμε έμφαση στα λεγόμενά μας!
Για να τις δούμε :

- Moi, Je parle français. Εγώ, μιλάω γαλλικά.
- Toi, Tu as quel âge ? Εσύ, πόσο χρονών είσαι ;
- Lui, Il a deux enfants Αυτός, έχει δυο παιδιά.
- Elle, Elle habite à Rome. Αυτή, κατοικεί στη Ρώμη.
- Nous, Nous aimons la pizza. Εμείς ,αγαπάμε την πίτσα.
- Vous, Vous discutez ensemble Εσείς , συζητάτε μαζί.
- Eux, Ils sont très gentils Αυτοί, είναι πολύ ευγενικοί.
- Elles, Elles sont courageuses Αυτές , είναι θαρραλέες .
Θα πρέπει να πούμε ότι ανάλογα με αυτό που θέλουμε να πούμε σημαίνουν επίσης :
εμένα, εσένα, αυτόν, αυτήν, εμάς ,εσάς, αυτούς, αυτές , κι έχουν θέση αντικειμένου.
p ex :
Moi, je m'appelle Pierre, et toi ? = Εμένα, με λένε Πέτρο, εσένα ;
Και να πώς στέκονται και μόνες τους :
-Qui veut un café ? Ποιος θέλει καφέ ;
-Moi ! Eγώ !
Τι να συγκρατήσεις;
à retenir :
Με τις τονικές/εμφατικές αντωνυμίες δίνουμε έμφαση σε ό,τι θέλουμε να
τονίσουμε. Μπαίνουν πάντα πριν από το υποκείμενο ή μπορούν να έχουν ρόλο αντικειμένου. Η καθεμία απ'αυτές αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη προσωπική
αντωνυμία : moi je, toi tu … Όλες είναι ίδιες με τις προσωπικές αντωνυμίες εκτός από το moi,toi,lui,eux
Merci!